Steinn Steinarr LXIII

Í síðustu viku var ég að velta því fyrir mér, hvers vegna opinberir aðilar gera ekkert til að minnast aldarafmælis Steins, eftir allt tilstandið á tveggja alda afmæli Jónasar Hallgrímssonar árið 2007.  Auðvitað hef ég ekki fundið á þessu nokkra skýringu.  Þó sakar ekki að velta málinu fyrir sér.

Vitanlega er ég ekki að agnúast út í hátíðarhöldin til heiðurs Jónasi; þó nú ekki væri.  Þeir Jónas Hallgrímsson og Steinn Steinarr eiga það sammerkt, að báðir vega þeir að yfirvöldum síns tíma, hvor með sínum hætti.  Hjá Jónasi eru það dönsk stjórnvöld, sem fá á baukinn, meðan Steinn veitist að íslenskum stjórnarherrum og pólitíkusum, sem neðar stóðu í metorðastiganum, en langaði auðvitað ósköpin öll upp á hærri skör.  Það er langt um liðið síðan Jónas dró fjaðurpenna yfir örk.  Danskurinn er ekki lengur hér.  Aftur á móti sitja hér enn að völdum, a.m.k. í megin dráttum, sömu valdaöflin og Steinn hýddi háðuglega fyrir ekki svo löngu síðan.  Það skyldi þó ekki hugsast, að þessi öfl telji, sjálfra sín vegna, best að breiða þögn yfir minningu Steins?  Enn spyr sá, sem ekki veit.  Hitt veit ég, að allt á sína skýringu, hvort heldur það er gert eða ógert látið.

Auðvitað má ekki gleyma þeim möguleika í þessu sambandi, að stjórnmálamönnum hafi einfaldlega yfirsést aldarafmæli Steins.  Ef til vill veit enginn í menntamálaráðuneytinu eða menningarmálanefnd Reykjavíkurborgar, að Steinn Steinarr hafi nokkru sinni verið til.  Hann var jú að eigin sögn „aðeins til í eigin ljóði."  Það skyldi þó aldrei hafa átt að taka þau orð skáldsins bókstaflega.  Hvað veit ég, fáfróður maðurinn?

Athugasemdir

[Ben.Ax. (Benedikt Jóhannes Axelsson), 22.8.2008 kl. 19:58]

Berjist þeir og berjist,

brotni og sundur merjist,

sér hasli völl og verjist

í vopnabraki og gný.

Þótt borgir standi í báli

og beitt sé eitri og stáli

þá skiptir mestu máli

að maður græði á því.

Þetta er ábyggilega ekki rétt með farið enda ritað eftir minni en í mínum huga var Steinn  ekki byltingarsinni. Í mínum huga er hann skemmtikraftur. Hann gladdi okkur með skáldskap sínum og með Tímanum og vatninu fékk hann okkur til að hugsa um tilgangsleysi nútímans.

[Pjetur Hafstein Lárusson, 22.8.2008 kl. 20:29]

Ég tek undir það, Steinn var ekki byltingarsinni, þ.e.a.s. í veraldlegum skilningi þess orðs.  Aftur á móti skynja ég hann ekki sem skemmtikraft, þó víst séu sum ljóða hans skemmtileg aflestrar.  Í mínum huga var hann boðberi nýrrar hugsunar í íslenskri ljóðagerð og raunar einnig hugsun manna á landi hér.