Norskar þýðingar á austrænum skáldskap

Fátt er nú með eðlilegum hætti á landi hér.  Ýmsir láta sem himinn og jörð séu að farast og er fátt um þá kenningu að segja, annað en það, að ekki er hún ný af nálinni.

Fyrir nokkrum árum andaðist norska tónskáldið og þýðandinn Arne Dørumgaard eftir langa og merka ævi.  Eftir hann liggjur merkilegt safn þýðinga á ljóðum frá Kína, Japan og Kóreu, allt aftur til upphafs kínverska keisaradæmisins, rúmum tveimur öldum fyrir Krists burð.  Þýðingum hans fylgja fræðandi skrif um menningu þessara þjóða.

Ekki veit ég aðra vestræna þýðendur á austrænum skáldskap standa Dørumgaard framar, þótt vera megi, að þá sé að finna.  Þrjár bækur hans eru til útláns í Þjóðarbókhlöðunni, allar með þýðingum á fornum japönskum ljóðum.  Hvet ég þá, sem áhuga hafa á skáldskap, til að líta í þessi rit.  Auk þess eru bækur Dørumsgaard fáanlegar í norrkænum fornbókaverslunum. 

Fjarri sé mér, að letja menn þess, að huga að þjóðfélagsmálum.  En ekki sakar, að hafa það hugfast, að fleira er til í heimi hér, en það eitt, sem mölur og ryð fá grandað.