Misnotkun á fánanum

Þar til nú, síðustu árin, hafa Íslendingar borið þá virðingu fyrir fánanum, að nota hann þegar og þar sem við á, en ekki í tíma og ótíma og hvar sem er.  Þetta er því miður að breytast.

Fánann á annars vegar að nota til fagnaðar á hátíðarstundum, hvort heldur þjóðarinnar eða einstaklinga, eða til að votta látnum samúð og þá vitanlega í hálfa stöng. 

Nú eru Íslendingar farnir að apa það eftir amerískum kvikmyndum, að reka lítil flögg niður á leiði látinna vina og ættingja.  Hélt ég þó, að dauðinn væri tæpast fagnaðarefni. 

En víst er um það, að fáninn er ekki aðeins til fagnaðar; hann er einnig tákn um þjóðernishyggju, vonandi á heilbrigðum nótum.  Einhvern veginn hélt ég, að dauðir menn væru ekki sérlega þjóðernissinnaðir.  Þvert á móti; við sem trúum á líf eftir dauðann, höfum, að ég held, ekki mikla trú á þjóðernislegri flokkun sálna.

Það er lenska hjá ameríkönum, að reka flögg í leiði fallinna hermanna, sem fórnað hafa lífi sínu fyrir útþenslustefnu síns deyjandi stórveldis.  Þess vegna hefur þetta ratað í áróðursmyndir þarlendra.  Látum þá eina um þennan sið.

Athugasemdir

[Finnur Bárðarson, 21.7.2009 kl. 15:59]

Ef ég sé þennan fána einhvers staðar verður mér bumbult. Ekki var það svo fyrir nokkrum árum.

[Bergur Thorberg, 21.7.2009 kl. 20:27]

Það er leitt að þurfa að segja það, að notkun íslenska fánans í dag, minnir mig sífellt meira á þjóðernisrembing þjóðar með talsverða minnimáttarkennd..... eða kannski stórmennskubrjálæði?

[Arnar Guðmundsson, 21.7.2009 kl. 22:54]

HANN ER NÚ SAMT FALLEGUR, FANINN

[Kristján Hrannar Pálsson, 22.7.2009 kl. 00:15]

Það er í raun hrokafullt að tala um notkun fánans "þegar og þar sem við á", eins og þú vitir manna best hvenær eigi að nota hann.

Við erum með ströngustu fánalög í heimi sem ég tel verulega óheilbrigt. Fáninn er bara gervitákn yfir heild sem er ekki til, þ.e. "íslenska þjóðin", og er ekkert annað en plagg sem stjórnvöld og þjóðernissinnaðir einstaklingar nota til að halda fram og réttlæta alls konar vitleysu. Niður með þjóðfána.