Ráðvilltir ráðherrar?

Mikið er ég hræddur um, að ráðherrarnir horfi bara á efnahagsvandann og segi í einum kór: "Eitthvað verður að gera", án þess að leiða hugann að marktækum efnahagsaðgerðum.

Hækkun á áfengi, tóbaki og bensíni er gott dæmi um þetta.  Mér finnst út af fyrir sig, enginn skaði skeður, þótt áfengi og tóbak hækki í verði.  En ég skil ekki, að þessar sérhæfðu nautnavörur séu reiknaðar inn í neysluvísitölu.  Það þýðir nefnilega það, að verðhækkun á þessum vörum hækkar lánin.  Hvaða rök liggja til þess, að maður, sem hættir að reykja, m.a. í sparnaðarskyni, þurfi að borga af hærri lánum, bara vegna þess, að það tóbak, sem hann ekki lengur reykir, hækkar í verði?

Sá góði drengur Þórður Guðjónsen sagði eitt sinn þessa gullnu setningu: "Nú er brennivínið orðið svo dýrt, að maður hefur ekki lengur efni á að kaupa sér skó".  En Þórður drakk og vissi því um hvað hann var að tala.  Nú er svo komið, að bindindismenn hafa ekki lengur efni á að kaupa sér skó, vegna þess að brennivínið er orðið svo dýrt! 

Athugasemdir

[Finnur Bárðarson, 29.5.2009 kl. 17:52]

Það er búið að nota þessa aðferð, líka í góðæri. Hún hefur aldrei neinu skilað. Höfum við bara nokkra þekkingu til að takast á við hamfarir af þessu tagi. Ég efast um það.