Útskriftartónleikar Grétars Geirs Kristinssonar

  

 

Líkt og ljóðið er einfari bókmenntanna er gítarinn hinn eimnana förumaður tónlistarinnar.  Þess vegna ómar tregi, kraftur og blíðleiki gítarsins í fögrum ljóðum um leið og gítartónlist er í raun ljóð á strengjum.

Í kvöld naut ég þeirrar ánægju, að fara á útskriftartónleika Grétars Geirs Kristjánssonar gítarleikara í Salnum í Kópavogi.  Grétar Geir hefur nú lokið námi frá Listaháskólanum, þar sem hann hefur verið undir handleiðslu Péturs Jónassonar. Þessir tónleikar lofa jafnt meistarann sem sveininn.

Mannskepnan hefur það til siðs, að sigra heiminn í æsku.  Og þó stendur hann jafnan af sér alla þessa ósigra.  En þótt æskan lifi í draumheimi, þá er það samt sem áður sigurganga hennar, sem er fram undan.  Grétar Geir þarf tæpast að kvíða þeirri göngu.  Lagaval hans á tónleikunum var djarft.  M.a. spilaði hann Chaconne úr fiðlupartítu nr. 2 eftir J.S. Bach í útsetningu Segovia.  Sá síðarnefndi var vart álitinn með öllum mjalla, þegar hann flutti þessa útsetningu í París á fyrri hluta 3. áratugs síðustu aldar; svo erfitt þótti verkið í flutningi.

Grétar Geir skilaði þessu verki, sem og öðrum á þessum tónleikum með mikilli prýði.  Hafi hann þökk fyrir og megi hann njóta góðrar ferðar um hinar ljóðrænu lendur gítarsins.