Þjást 80% þingmanna af ofmetnaði?

Undarlegt má það heita, ef rétt er sem skoðanakannanir sýna, að aðeins 13% landsmanna treysti Alþingi á sama tíma og 80% núverandi alþingismanna hyggjast bjóða sig fram aftur.

Nú hygg ég, að flestir Íslendingar treysti mæta vel þingræðisfyrirkomulaginu og þar með Alþingi sem stofnun.  Aftur á móti er ljóst, að þeir treysta illa þeim, sem þar sitja fyrir á fleti.  Það hlýtur því að vera nokkuð ljóst, að umrædd 80% þingmanna ofmeta stöðu sína meðal þjóðarinnar.  Það má einnig orða þetta á þann veginn, að umræddir þingmenn skilji ekki landsmenn. 

Nú má vel vera, að þessir þingmenn, eða flestir þeirra, nái endurkjöri.  En það verður þá einungis í skjóli flokkakerfisins og kosningafyrirkomulagsins.

Vissulega má leiða nokkur rök að því, að breytingar á kosningalögum nú, séu nokkuð nærri kosningum.  En aðstæður í samfélaginu eru heldur ekki með eðlilegum hætti.  Og ef persónukjör af framboðslistum á að vera marktækt, þarf það auðvitað að ganga jafnt yfir alla þá flokka og hreyfingar, sem bjóða fram.  Hver eru rökin fyrir því, að kjósandi flokks A geti breytt framboðslistanum að eigin vild, meðan kjósandi flokks B getur það ekki, nema samkvæmt gömlu reglunum, þar sem útstrikanir eru eingöngu neikvæðar, þ.e. til þess gerða að lækka menn á lista, en ekki hækka?  Þarna er vitanlega verið afð færa forystuliði einstakra flokka of mikið vald.

Athugasemdir

[Halldór Egill Guðnason, 7.3.2009 kl. 16:06]

Ætli sé ekki nær að tala um að 100%