Heimkoma

Þá er lokið skammri dvöl í útlandinu.  Oft hef ég þvælst á erlendri grundu og jafnvel búið þar nokkur ár.  En aldrei fyrr hef ég haft það jafn sterkt á tilfinningunni, að ég kæmi ekki aftur til þess sama Íslands og ég yfirgaf um hríð.  Og þó hefur ekkert breyst, annað en það, að hinar óhjákvæmilegu afleiðingar auðhyggjunnar hafa loks dunið á okkur.  Og var ekki vonum seinna.  Því sannleikurinn er sá, að undanfarin ár hefur þessi þjóð, látið eins og Guð hafi gleymt að gefa henni glóru.  Hún hefur ekki aðeins afhent  fjárplógsmönnum fé sitt til leiks heldur beinlínis hafið þá upp til skýjanna, og gert úr þeim hetjur. 

Aljóða gjaldeyrissjóðurinn getur ekki bjargað þessari þjóð; hann getur að vísu lánað henni peninga til að bjargar því sem bjargað verður á fjármálasviðinu.  En að öðru leyti verður þjóðin að bjarga sér sjálf.  Við þurfum að læra, að við búum í samfélagi, þar sem hverjum er hollast, að standa við annars hlið, en trana sér ekki fram, eins og svín í drafinu.  Og við verðum að læra, að virða þá, sem þétta fylkinguna, en ekki hina, sem splundra henni, sjálfum sér til hagsbóta.

Það allra fyrsta, sem þjóðin verður að gera, er að losna við Davíð Oddson úr Seðlabankanum.  Menn deilir á um það, hvort viðbrögð Browns forsætisráðherra Breta við hinum makalausu orðum Davíðs í Kastljósi hér um daginn, hafi verið lögleg eður ei.  En voru þau óeðlileg undir þessum kringumstæðum? Eins og á stóð gat Davíð Oddson Seðlabankastjóri og fyrrverandi forsætisráðherra, tæpast komið með óheppilegri yfirlýsingu, en þá, að íslenska þjóðin ætlaði sér ekki að standa við skuldbindingar sínar erlendis.  Og gætum þess, að þetta er sami maðurinn og stóð fyrir einkavæðingu bankanna með þeirri fráleitu aðferð, sem beitt var í því sambandi.  Er hægt að ræða þessi mál af skynsemi og yfirvegun fyrr en algjör mannaskipti hafa átt sér stað í stjórn Seðlabankans?

En það er ekki nóg, að losna við Davíð.  Ísland er kunningjaþjóðfélag.  Tengsl fjárglæframanna og stjórnmálamanna eru allt of náin, til þess, að íslensk yfirvöld geti gripið til nauðsynlegra ráðstafana, hjálparlaust.  Við verðum að fá hingað erlenda sérfræðinga, til að fara yfir bankamálin í heild sinni, að öðrum kosti verður aldrei komist til botns í þessari hringavitleysu.

Ábyrgð stjórnmálamannanna er mikil, sem og ábyrgð fjárglæframannanna, sem fengu banka þjóðarinnar á silfurfati.  En við skulum ekki gleyma því, að við, fólkð í landinu, berum einnig mikla ábyrgð á því, hvernig fór.  Við kusum stjórnmálamennina, sem gáfu bankana.  Og þegar svo var komið, fórum við í bankana og tókum lán til að lifa um efni fram. Allt of stór hluti þjóðarinnar steig trylltan dans í kringum gullkálfinn. 

Birti hér að lokum til gamans ljóðsnuddu, sem ég orti á flugvellinum í Madríd 16. þ.m.

 

Hver ferð er endir
þess sem áður var.
Og eins þótt aftur snúið séð
til sama staðar,
er blær hans nýr
og framandi förumanni,
sem sjálfur heldur ekki er
sá sami og forðum fór,
því tíminn vefur hratt
sinn huliðshjúp. 

Ég fer og kem
og spor mín liggja í gleymsku.