Steinn Steinarr XLIII

Steinn Steinarr var ekki aðeins skáld; hann var einnig ágætur hagyrðingur.  Aftur á móti var hann ekki stækur bindindismaður.  Eitt sinn sat hann að sumbli með Ásgeiri Jónssyni, járnsmið, sem gamlir Hvergerðingar kalla fyrsta Hveragerðisskáldið.  En það er önnur saga og verður ekki rakin hér.  Eins og gengur og gerist, tóku þeir drykkjubræðurnir að kasta fram vísum og reyndu vitanlega ekki að gera of mikið hvor úr öðrum.  Steinn varð fyrri til og kvað til Ásgeirs:

 

Þó að Herrans handaflaustur

hafi ei vandað skapnað þinn,

á þig nelgdist nógu traustur

nesjamennskusvipurinn.

 

Þetta er nokkuð vel kveðið, svo sem vænta mátti af skáldinu.  En Ásgeir lét Stein ekki eiga neitt hjá sér, heldur svaraði að bragði:

 

Vel tóks Drottni að gera gripinn,

gleymdist varla nokkur lína.

Dalamennsku sauðasvipinn

sveið hann inn í ásýnd þína.

 

Það dugir ekki alltaf að vera skáld, til að kveða menn í kútinn.