Á göngu um gamla kirkjugarðinn

Það er ræktarleg byggð, gamli kirkjugarðurinn við Suðurgötu.  Sem oft áður átti ég þar leið um í blíðviðrinu í dag, kastaði kveðju á nokkur ættmenni mín, sem þarna hafa lengi hvílt og ýmsa aðra, sem ég þekki til af afspurn.  Og svo eru það hinir, sem ég veit ekkert um, eins og hann Sigurður litli.  Nafn hans er klappað á lítinn legstein, sem liggur flatur á leiðinu.  Ekkert meira; ekki föðurnafn, ekkert ártal.  Aðeins þetta fallega nafn; Sigurður.  Litlir hlutir, eins og þessi legsteinn, þurfa ekki alltaf að segja mikla sögu, stundum enga.  Samt segja þeir sitt.

 

Þetta er gamall kirkjugarður og allur gangur á því, hvernig hlúð er að leiði þeirra, er þar hvíla.  En ég minnist þess ekki, fyrr en nú, að hafa séð gras teygja sig upp úr göngustígum garðsins.  Af því tilefni varð eftirfarandi ljóð til:

 

Í kirkjugarðinum

 

Sá lifir sem ekki gleymist.

 

Blóm prýða leiði sumra

í gamla kirkjugarðinum

meðan njólinn stendur vörð

um brotna legsteina

og skakka krossa

á leiði hinna gleymdu.

 

Stöku grastoppur

teygir sig upp úr stígum garðsins,

ekki margir en fer fjölgandi.

 

Þannig birtir tíminn spor sín.

 

Athugasemdir

[Bjarni Kjartansson, 11.6.2008 kl. 11:52]

Hef þann hátt á, að ef ég er á ferð um landið, kíki ég stundum í kirkjugarðana þar.

Segir nokkuð um hvernig áraði hér áður og fyrrmeir.

Stundum eru sum ártöl meira áberandi en önnur sem dánardægur.

Segir til um veður, pestir og annað.

Mundu maður að mold ertu.

Umbreyting líkamans er örugg og öngvir komast hjá því en góðir siðir, semsagt SAMVISKA VIÐKOMANDI segja til um hvernig hann lifir í minningunni og af heverju ekki í næsta lífi?

VIð vitum ekkert, þekking okkar er í molum.

Þakka fyrir.

ÞArf að íkja til míns fólks núna í vor, líkt og á öðurm tíðum.

Miðbæjaríhaldið

[Sigurður Þór Guðjónsson, 11.6.2008 kl. 17:20]

Þetta minnir mig á að fyrir nokkrum árum tókst mér að finna ómerkt leiði ömmu minnar sem dó 1921 í þessum garði og hafði verið ómerkt alla tíð og enginn virðist hafa vitað hvar hún var jörðuð. Engin virðist nokkurn tíma hafa skeytt um leiðið. Ég lét setja kross á það.