Steinn Steinar XLII

 

Sum skáld verða samvaxin ljóðum sínum, önnur viðskila við þau, eins og gengur.  Í mínum huga er Steinn Steinarr eitt þeirra skálda, sem ekki verða greind frá ljóðum sínum, né ljóðin frá skáldunum.  Önnur íslensk skáld sömu náttúru eru, svo dæmi séu tekin, eru séra Hallgrímur Pétursson, Jónas Hallgrímsson og Einar Benediktsson.    Svo eru það hin skáldin, sem verða viðskila við ljóð sín, ekki vegna þess, að skáldskapur þeirra sé lakari en hinna, sem að ofan eru nefndir, heldur vegan hins, að þjóðin hefur ekki sveipað þá dulúð þjóðsögunnar.  Þetta á m.a. við öndvegisskáld eins og Grím Thomsen og Jóhannes úr Kötlum.  Þrátt fyrir allt er lífshlaup þeirra eitt, ljóð þeirra annað.  Svo eru það skáld, sem einhvern veginn standa þarna mitt á milli, til að mynda Hannes Hafstein, Davíð Stefánsson og Tómas Guðmundsson.  Mætti nefna fleiri.

 

Mér er ljóst, að þessi niðurröðun  mótast eingöngu af  mínu eigin hugarfari.  Margir eru mér því væntanlega ósammála.  Vissulega væri gaman, ef þeir létu álit sitt í ljós.  Vafalaust er til að mynda Davíð frá Fagraskógi óaðskiljanlegur frá ljóðum sínum í huga ófárra ljóðaunnenda.  Og hvar skyldi Jóni úr Vör raðað niður í þessu samhengi?

 

Athugasemdir

[Sigurður Þór Guðjónsson, 8.6.2008 kl. 10:31]

Flest skáld eru miklu ómerkilegri persónur en þau reyna að vera í ljóðum sínum.