Steinn Steinarr XXVIII

 

Stundum mætti ætla, að örlögin hafi kímnigáfu.  Eins og sjá má á ljóði Steins, Hallgrímskirkja (líkan), var hann ekki par hrifinn af byggingu þess mikla mannvirkis.  Kvæðið hljómar svo:

 

Húsameistari ríkisins

tók handfylli sína af leir

og horfði dulráðum augum

á reizlur og kvarða:

 

51x19+18-102

þá útkomu læt ég mig

raunar lítils varða.

 

Ef turninnn er lóðréttur

hallast kórinn til hægri.

Mín hugmynd er sú,

að hver trappa sé annarri lægri.

 

Húsameistari ríkisins

tók handfylli sína af leir,

og Hallgrímur sálugi Pétursson

kom til hans og sagði:

 

Húsameirstari ríkisins!

Ekki meir, ekki meir!

 

Nei, ég ætla ekki að fjalla um Hallgrímskirkju á Skólavörðuholti.  Þó þykir mér, sögulegs samhengis vegna, rétt að geta þess, að í turni þeirrar kirkju starfa Jón Pálsson, framkvæmdastjóri Hins ískenska biblíufélags.  Og er nú síst að undra, þótt lesendur greini ekki samhengið.  En það er þarna samt.  Þannig er nefnilega mál með vexti, að árið 1976 var Jón Pálsson nemandi við háskólann í Wisconsin, vestur í Bandaríknunum.  Skáldlega þenkjandi ungur maður og lét sig ekki muna um, að þýða Tímann og vatnið á tungu staðarmanna.  Þýðingin birtist svo í tímariti háskólans, Universty Writers, umrætt ár.  Merkilegt má það þykja, að kápa tímaritsins er, í bak og fyrir, prýdd gamalli ljósmynd af kartöflubændum.  Slíkir sómamenn mundu lengi hafa sett svip sinn á mannlífið, þarna á bökkum Vatnanna miklu.  Það verður ekki af þeim skafið, Ameríkönum; þeir eru praktískt þenkjandi menn.

 

Nú hefur minn gamli kumpán, gert mér og lesendum þessa spjalls, þann greiða, að leyfa mér að birta úr þessari þýðingu.  Kann ég honum þakkir, og þykir ekki úr vegi, að byrja á byrjuninni.

 

 

THE TIME AND THE WATER

 

1

 

The time is like the water

and the water is cold and deep

as is my own consciousness.

 

***

 

And the time and the water

flow randomly to perish

whitin my own consciousness

 

***

 

Lítum svo á þýðingu Jóns á 14. ljóði Tímans og vatnsins:

 

14

 

The sunshine,

the storm,

the sea

 

***

 

I have walked in the green sand

and the green sand

was evrywhere around me

like a sea in the sea.

 

No

 

Like a numerous-winged bird

flies my hand away

into the mountain.

 

***

 

And my hand sinks

like a bomb

deep into the mountain.

 

Loks skal svo birt þýðing Jóns Pálssonar á 21. og síðasta ljóði Tímans og vatnsins.

 

21

 

Flowing water

rising-blue day,

voiceless night.

 

***

 

I have made my resting place

in a half-closed eye

of eternity.

 

***

 

Like astonishing flowers

grow distant worlds

out fram my long-slepping.

 

***

 

I feel the dark turn

like a metal wheel

around the axis of the light.

 

***

 

I feel time´s resistance

fall exhausted

through the soft water.

 

***

While the eternity watches

my vague dream

flowing from its eye.

 

 

Væri nú ekki athugandi, að röskir bókaútgefendur söfnuðu saman þýðingum á ljóðum Steins í tilefni aldarafmælis skáldsins og gæfu þau út?

 

 

 

Athugasemdir

[Ingibjörg Hinriksdóttir, 21.4.2008 kl. 13:27]

Góð hugmynd