Eru fangelsi réttur staður fyrir eiturlyfjasjúklinga?

Örlög ungs fanga, sem svifti sig lífi á Litla-Hrauni nú á dögunum, leiða hugann að því, hvort fangelsi séu æskilegir staðir fyrir eiturlyfjasjúklinga.  Staðreyndin er nefnilega sú, að langflestir ungir afbrotamenn og raunar margir þeirra eldri einnig, eru eiturlyfjasjúklingar.  Þeir leiðast út í afbrot, bæði til að afla sér fjár til eiturlyfjakaupa og vegna þess heilaskaða og siðferðisbrests, sem eiturlyfin valda.

Það er hagur jafnt eiturlyfjasjúklinganna sjálfra, sem og samfélagsins, að þeim sé hjálpað til að ná tökum á lífi sínu.  Auðvitað komast sumir ekki undir manna hendur, fyrr en of seint er að hjálpa þeim út í eðlilegt líf.  En þeir eiga ekki heima í fangelsum, heldur á þar til gerðum stofnunum.  Enginn maður hefur til þess unnið, að vera færður úr mannlegu samfélagi, til þess eins, að vera ekki fyrir öðrum.   Menn fæðast ekki afbrotamenn; sumir verða það hins vegar, ýmissa orsaka vegna.  Ég er ekki viss um, að við gerum nóg, til að rekja þær orsakir og vinna á þeim, ógæfufólki og um leið öllum öðrum til heilla.

Athugasemdir

[Ingi Geir Hreinsson, 23.8.2007 kl. 08:25]

Dæmdir einstaklingar sem hafa brotið landslög eiga heima í fangelsi og hvergi annars staðar. Það að sýna þeim linkind með því að setja þá á einhverjar "meðferðarstofnanir" sem nota bene eru EKKI TIL, er ekkert svar. Síðan má athuga hvers konar afbrot það eru sem þessir einstaklingar fremja, innbrot, eiturlyfjasala, líkamsárásir. Fólk sviptir sig líki inni á geðdeildum, í fangelsum og heima hjá sér, engin stofnun getur komið í veg fyrir það.

Ef að ég breyti rangt býst ég við og finnst eðlilegt að ég muni þurfa að lifa við afleiðingar gjörða minna. Hvort sem ég er edrú, fullur, skakkur, skældur eða boginn. Ég hef heyrt orðið "aumingjadýrkun" notað um hugarfar eins og þitt, Pjetur. Svei mér þá ef mér finnst ekki nokkuð til í því.

[Pjetur Hafstein Lárusson, 23.8.2007 kl. 11:28]

Þakka skorinort svar.  En nei, ég þjáist ekki af aumingjadýrkun.  Aftur á móti þykist ég vita, að ekkert gerist af sjálfu sér.  M.ö.o. allt á sínar rætur.  Það er þar, sem mannlegra meinsemda er að leita; út frá því verða menn að vinna, þegar út af ber.  Sjáðu bara Bandaríkin.  Þar er refsigleðin meiri en þekkist annarstaðar á Vesturlöndum.  En það merkilega er, að glæpirnir eru þar einnig flestir.  Hver er þá áragnur refsigleðinnar?

[Ingi Geir Hreinsson, 23.8.2007 kl. 12:06]

Síðan er ég auðvitað fylgjandi því að fólkið fái þá meðferð innan veggja fangelsis sem nauðsynleg er, en mér finnst ekki að það eigi að búa til einhverjar stofnanir sem yrðu ekkert annað en fangelsi í dulargervi.

Bandaríkin eru auðvitað öfgadæmi og sannarlega vísbending um hvað gerist ef of langt er gengið í þessum efnum.

[Heiða B. Heiðars, 23.8.2007 kl. 19:16]

Þetta tiltekna mál á ekki við í þessari umræðu. Viðkomandi var ekki eiturlyfjasjúklingur

En ég er á því að það sé algjörlega út í hött að henda eiturlyfjasjúklingum inn á Litla Hraun. Sá staður skilar þeim í jafn slæmu ef ekki verra ásigkomulagi út á götuna aftur.