Kersknikvæði eftir prófessor Jón Helgason

Jón Helgason prófessor gat átt til nokkra kerskni í kveðskap sínum, eins og alkunna er.  Sumt af kvæðum hans og vísum þess eðlis, birtust í heildarsafni hans, sem út kom árið 1986, annað ekki.   En það sem ekki birtist í umræddu heildarsafni, hefur gengið milli manna áratugum saman.  Margt af þessu er græskulaus kveðskapur, gjarnan úr stúdntalífi Íslendinga í Kaupmannahöfn, frá námsárum Jóns.  Hér læt ég fljóta með eitt slíkt slíkt kvæði frá árinu 1920.  Tilefni þess var, að stúdent einn, sem þarflaust er að nefna hér, fluttist í herbergi, þar sem reyndist vera veggjalús.  Var hún svo aðgangshörð við hinn unga stúdent, að hann hafnaði á sjúkrahúsi.

Veggjalúsarkvæði

Vörpulegt dýr er veggjalús,

vitni þess Geiri ber;

fluttur var hann í fagurt hús,

fullvel þar undi sér,

lofaði mjög sín höpp og hag

háttandi í dúnmjúkt ból,

- en lofa áttu öngvan dag

áður en rennur sól.

 

Þrútin af vonzku vagar fram

veggjalús býsna stór,

framan í Geira hristi hramm,

hugðist að fremja klór,

jafnskjótt og Geiri hræddur hrein

í holu lúsin þaut,

gægðist samt út það eiturbein

óðar en gólið þraut.

 

Veggjalúsin með víðan skolt

veglegan kappann beit,

mannakjöt reyndist henni hollt,

horskjátan gerðist feit.

Settur var Geiri á sjúkrahús,

sat þar með nöguð þjó,

voluð og hungruð veggjalús

veslaðist upp og dó.

Athugasemdir

[Greta Björg Úlfsdóttir, 18.8.2007 kl. 12:58]

[Árni Gunnarsson, 21.8.2007 kl. 18:48]

Það hefur verið rammlega stuðlað umhverfið þar á Rauðsgili.