Svona tala norðanmenn

Ætli það séu ekki tvö ár síðan ég hitti fimm ára strákpjakk fyrir, rétt við skólann í Hveragerði.  Ég þekkti svolítið til hans, vissi að hann var að austan í aðra ættina en vestan í hina, þó með viðkomu á Suðurlandi.  En hann átti heima á Akureyri.  Hann horfði á skólabygginguna og vanþóknunin leyndi sér ekki.  Svo sagði hann stundarhátt, þó eins og við sjálfan sig: „Skólinn fyrir norðan er miklu stærri".  Ég tók pilt tali, og spurði, hvernig stæði á því, að skólinn fyrir norðan væri svona miklu stærri en þessi fyrir sunnan.  Og það stóð ekki á svarinu: „Þessi er bara fyrir sunnan". 

„Það er nefnilega það", hugsaði ég með sjálfum mér og hélt áfram göngu minni, ánægður með þennan skelegga fulltrúa norðlenskra menningar, eins þótt hann væri að austan og vestan og svolítið að sunnan að auki.