Vorið er komið

Skyldi hann ekki hafa verið á fimmta árinu, snáðinn sem ég hitti upp úr hádeginu, þegar ég var að klippa viðjuna úti í garði?  Þetta var kotroskinn snáði og þegar ég bauð honum góðan dag, var hann sko ekkert að segja „hæ", heldur heilsaði eins og maður og bauð góðan dag á móti.  Við tókum tal saman.  Hann sýndi mér plastkarl, sem hann átti og sagðist vera á leið til vinar síns að leika.

„Ég á dót, sem fylgir karlinum, og ætlaði að taka það með", sagði sá stutti og bætti því við, að hann hefði ekki fundið það,  en hann mundi finna það seinna.  Hann var alveg klár á því, enda er ég viss um, að þetta er reglusamur ungur maður, sem skilur ekki dótið sitt eftir á glámbekk.

En sem sagt, ég er farinn að klippa viðjuna og labbakútar á fimmta ári arka um þorpið því nú er vor í lofti hvað sem líður veðurfregnum.