Álitamál?

Eftirfarandi fullyrðingu rakst ég á í bók einn: "Menn geta gert góðverk án þess að vera í eðli sínu góðir, en menn geta ekki framið illvirki á þess að vera vondir."

Þetta er nokkuð merkilegri fullyrðing, en fljótt á litið mætti ætla, enda vekur hún þanka.  Því má t.d. velta fyrir sér, hvort góðverk stafi ekki af góðum huga og hlýtur sá, sem gerir góðverk þá ekki að teljast góður?  Samkvæmt því ætti síðari hluti fullyrðingarinnar að standast, það er, að aðeins vondur maður geti framið illvirki.  En þá vaknar spurningin um rót illvirkisins.  Sé hún beinlínis illur vilji, er augljóst, að sá sem það fremur er illur.  En getur hennar ekki verið að leita í vanþroska, fáfræði eða beinlínis sturlun?

Nóg í bili. 

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 4.6.2013 kl. 00:16]

Já, rót illvirkisins er ekki alltaf augljós. Og sú rót skaðar oft mikið. Og þeir sem stjórna illvirkjunum skilja ekki hversu miklum skaða þeir valda.

M.b.kv.