Þankar út frá vísu eftir Nils Ferlin

Skyldi ekki blessuð menningin, sem okkur er svo töm á tungu, snúast aðallega um það , hvernig fólki gengur að búa á sitt hvorri hæðinni í sama húsinu?  Ég veit það ekki alveg fyrir víst.  En það hvarflar stundum að mér, að  mannlífi öllu sé lifað í einu risastóru fjölbýlishúsi.  Og ef til vill svolítið úti í garði að auki.  Auðvitað vil ég ekki útiloka, að þetta sé misskilningur.  Þó læt ég fljóta með vísu eftir sænska skáldið Nils Ferlin, í ágætri þýðingu Magnúsar Ásgeirssonar.  Ég er nefnilega ekki frá því, að vísan sú arna, skjóti nokkrum stoðum undir skoðun mína.  En nóg um það; hér kemur vísan:

Á loftinu er kæti og kliður,

þótt klukkan sé þegar tólf.

Og þá lýstur þanka niður:

að þak mitt er annars gólf!

Jæja, þetta eru nú bara þankar til að bera með sér inn í góða nótt.