Myndbirting Moggans -- tímamót í íslenskri blaðamennsku.

Í gær, föstudaginn 2. febrúar urðu nokkur tímamót í sögu íslenskrar blaðamennsku, þegar Mogginn birti á forsíðu, myndir af fimm hæstaréttardómurum, sem mildað höfðu dóm yfir kynferðisbrotamanni úr tveggja ára fangelsi í eins og hálfs árs fangelsi, eins og héraðsdómur hafði dæmt.  Í dag líkir svo Fréttablaðið þessu framtaki Moggans við gulu pressuna.

Auðvitað er það út í hött, að líkja þessu við gulu pressuna.  Dómarar rökstyðja ekki úrskurði sína í fjölmiðlum og eiga heldur ekki að gera það.  En þegar um er að ræða dóma, sem falla vegna kynferðisofbeldis og það gegn börnum, eins og í þessu tilfelli, þá á almenningur rétt á að vita, hvaða dómarar sjá sérstaka ástæðu, til að fara mildum höndum um menn, sem jafnvel rústa lífi barna með vægast sagt ógeðfelldum hætti. 

Hitt er svo annað mál, að um það má deila, hvort þeir menn, sem fremja kynferðisafbrot gegn börnum, séu glæpamenn eða sjúklingar.  Sjálfur hallast ég að því síðarnefnda.  En þótt glæpur eigi sér sjúklegar rætur, er eigi að síður um glæp að ræða.  Sé hann af sjúklegum toga, má hugsanlega finna einhver ráð, til að gerandinn endurtaki ekki slíkan verknað.  Þeirra ráða ber að leita.  Um leið verður að tryggja öryggi barna, svo sem kostur er.  Það er ekki gert með fárra mánaða vist kynferðisbrotamanna austur á Litla-Hrauni.

Athugasemdir

[Sigurður Þór Guðjónsson, 3.2.2007 kl. 20:48]

Sæll gamli!