Návígi - óvandaður sjónvarpsþáttur

Í gærkvöldi hóf göngu sína nýr þáttur hjá Ríkissjónvarpinu. „Návígi" kallast hann. Þátturinn er undir stjórn Þórhalls Gunnarssonar, sem mér skilst að sé leikari.  Virðist mér hann vera einn af þessum dæmigerðu „2007-stjörnuglópum" fjölmiðlanna.

Viðmælandi Þórhalls í þessum þætti var séra Halldór Gunnarsson í Holti.  Ræddi hann fyrst og fremst málefni Ólafs Skúlasonar biskups og stöðu kirkjunnar í því samhengi.  Þá fjallaði hann lítillega um mútuþingmennina innan Sjálfstæðisflokksins, en sem kunnugt er, krafðist hann þess á síðasta landsfundi flokksins, að þeir segðu af sér.  Nóg um það.

Séra Halldór kom fram af mikilli einlægni og var þó, sem kristinn maður og þjónn kirkjunnar, að ræða mál, sem gengur honum nærri.  En leikarinn í stöðu þáttarstjóra skildi ekki einlægni viðmælanda síns; hún féll einfaldlega ekki að sviðshugmyndum hans.  Og hann tók að tala yfir hausamótunum á klerki, eins og sá væri óprúttinn stjórnmálamaður, sem væri að koma sér undan sannleikanum.

Umræddum sjónvarpsþætti virðist ætlað að varpa ljós á málefni líðandi stundar.  Slíkir þættir eiga að vera í höndum vandaðra fréttamanna en ekki leikara.  Leikarar eiga að halda sig á leiksviðinu, þar eiga þeir heima.  Síst af öllu eiga þeir að gera samfélagsumræðuna að leiksviði sínu í fjölmiðlum, nema sá sé beinlínis tilgangur þeirra. 

Þórhallur Gunnarsson gæti margt lært af sjónvarpsstöðvum hinna Norðurlandanna og Spaugstofunni.  Að því loknu gæti hann valið á milli þessara tveggja ólíku forma þjóðfélagsrýninnar.

 

Athugasemdir

[Dingli, 25.9.2010 kl. 02:35]

Sæll Pétur.

Sammála þér, Þórhallur skynjaði ekki anda viðtals sem stefndi í að verða mjög sérstakt vegna einlægni viðmælandans. Frásögn Halldórs af samskiptum móður sinnar og Sigrúnar, afneitun sinni ,og ekki síst sorg yfir að ná ekki að játa mistök sín fyrir gömlu konunni áður en hún dó, kom frá hjartanu og var játning Halldórs eða uppgjör við eigin samvisku. 

Því miður áttaði Þórhallur sig ekki og skemmdi viðtal sem hefði geta orðið einstakt.