Glæpur og refsing?

Ekkert liggur skráð eftir hinn fræga heimspeking Sókrates.  En ýmislegt er eftir honum haft, m.a. í riti Platóns, Gorgías.  Eins og tíðkaðist í grískum heimspekiritum er notast við samræðuformið.  Sókrates ræðir við lærisveina sína og í stað þess að leggja þeim lífsreglurnar í fullyrðingum, veiðir hann þá í net sitt með spurningum.  Eigi að síður koma skoðanir hans skýrt fram.

M.a. sem fram kemur í Gorgíasi eru hugleiðingar Sókratesar og/eða Platóns um glæp og refsingu.  Þar er sú skoðun sett fram, að það versta, sem nokkurn mann geti hent, sé að fremja glæp, en það næst versta sé, að taka ekki út refsingu fyrir glæpinn.  Sá sem fremur glæp og tekur út refsingu sína á sér viðreisnar von, samkvæmt þessari kenningu.  Hinn, sem ódæðisverk vinnur og kemst upp með það, er að eilífu glötuð sál.

Er okkur Íslendingum slík lesning ekki nokkuð þörf, þessa dagana?