Dapurlegt dæmi um öfga

Nýlega las ég lesendabréf í sænska dagblaðinu Dagens Nyheter.  Bréfið er skrifað sameiginelga af fulltrúa sænsku þjóðkirkjunnar og fulltrúa húmanistahreyfingarinnar þar í landi.  Tilefni bréfsins er, að guðfræðiprofessor við háskólann í Lundi bauð sig fram til rektors.  Væri það ekki í frásögur færandi, nema fyrir þá sök, að upp risu öfgafullir trúleysingjar og tölda það af og frá, að kristinn guðfræðingur yrði háskólarektor í Lundi, enda væri þar um að ræða gróflega mismunun á trúarhópum, að nú ekki sé talað um, milli trúaðra og trúleysingja. 

Ánægjulegt var að sjá, hvernig þjóðkirkjumaðurinn og húmanistinn sameinuðust í þeirri afstöðu sinni, að hafna slíkum öfgum.  Hitt er með ólíkindum, að nokkrum manni skuli detta það í hug, að guðfræðingur sé ófær um að gegna rektorsstöðu, á þessujm forsendum. Mætti þá ekki allt eins segja það sama, um menntamenn í öllum húmanískum greinum?

Athugasemdir

[Guðjón Sigþór Jensson, 6.12.2008 kl. 13:24]

Sammála. Ef guðfræðiprófessor væri talinn vera vanhæfur eftir alm. sjónarmiðum að gegna rektorsstöðu þá ættu allir að vera eftir sömu rökum vanhæfir.

Kveðjur

Mosi