Baldur Óskarsson minning

 

Baldur Óskarsson

 

 Žęr leita į mig minningarnar um žann dula mann, sem gjarnan sló harla torręša takta į ljóšahörpu sķna.  Hśn var nefnilega nokkuš torsótt, slóš sveitapiltsins sušur, eins og žaš er kallaš žegar menn halda ķ höfšušstašinn, śr hvaša įtt sem žį ber aš.  Og jafn dulur og hann var, tamdi hann sér aš yrkja ķ gįtum.  Brį žó vissulega śt af žeim vana sķnum į stöku staš.    Žess vegna eru flest ljóša hans torręš til skilnings, en aš sama skapi opin skynjun žeirra, er gefa sér tóm til aš njóta dżptar og feguršar.  En žį er nokkurs krafist; žaš skal jįtaš.

            Örlögin högušu žvķ svo, aš samskipti okkar Baldurs uršu stopul žegar į leiš.  Sķšast bar fundum okkar saman į Austurvelli ķ sumar leiš.  Žetta var į sólrķkum degi, en mašurinn meš ljįinn hiršir ekki um vešur, einn slįttumanna.  Og mig grunaši aš oftar mundu leišir okkar ekki liggja saman, hvaš heldur ekki varš.

            En menn deyja sjaldnast aš fullu; verkin lifa og minningin meš.  Og nś, žegar mašurinn Baldur Óskarsson er allur, hygg ég, aš samnefnt skįld muni ganga ķ endurnżjun lķfdaga.  Ķ smišju hans hafa jafnt ljóšaunnendur sem yngri skįld, margt aš sękja.

(Greinin birtist ķ Morgunblašinu ķ dag.)

 

            


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband